Satureja Montana of bergbonenkruid, een wilde veriant van het gewone bonenkruid, is vooral gekend in bereidingen met tuinbonen. De wilde variant is winterhard en bloeit in de zomer. omwille van de geurige mooie bloementjes word er vaak dicht bij bijenkorven geplant,omdat dit de honing een speciale smaak zou geven. Het is een zeer oud kruid. In oude Griekse geschriften worden uitvoerig toepassingen vermeld op Bonenkruid. Zo zou het kruid de potentie verhogen, al word dit, veiligheidshalve, niet vermeld in veel kruidenboeken. Voor de monniken was het bonekruid een verboden ingredient in hun tuintje. Satureja heeft ook tal van heilzame werkingen: het verhitte sap samen met rozenolie in de oren laten druppelen tegen oorsuisingen en doofheid.

Oude kookboeken

Onlangs vond ik op het containerpark een exemplaar van "Tante Laura - De huisvrouw". Iemand zette een doos oude boeken bij het papier en karton, met als reden onbruikbaar en achterhaald. Ik ben geen groot kenner van oude antieke boeken, maar als ik een oud kookboek, of in dit geval, oud huishoudboek vind, dan neem ik toch wel even de tijd voor. Het betreft de derde druk, zonder vermelding van jaar, Ik schat begin negentienhonderd. Ik vond het boek online terug tussen de "antieke culinaire boeken" en dit exemplaar is momenteel twintig euro waard. Wat een belegging, wat een investering! Maar ik blijft erbij, t'is een interessant boek. Het geeft een mooie inkijk op het leven meer dan een eeuw geleden. Het is verdeeld in diverse hoofdstukken: Het reuzenkookboek - de banketbakker - inmaken en confijten van vruchten en groenten - de verzorging en opvoeding van het kind - de raadsman van het huisgezin - de wasch - koudwaterbehandeling - zuigelingenverpleging. Deel 1 omvat het inmaken, opleggen, drogen en confijten van vruchten en groenten. Wauw, d'er zitten toch wel enkele opmerkelijke vruchten als recepten tussen. Enkele bijzondere: gedroogde Meloenschillen, Sambal, Aardbessen, berberis, Moerbei of Aardbiezen, Eglantierbessen (bottel van de elgatierroos) en haagbessen. Deel 2 behandeld dranken en likeuren met een groot hoofdstuk over koffie. Recepten van Slemp, bierschuim en hoppelpoppel. Toch zonde dat iemand zo een rijk boek vol met interesante en verloren recepten wegsmijt.

Loire deel 2

Dinsdag 8u30. Douchen, tanden poetsen en richting ontbijttafel. Vers geperst "jus d'orange", koffie, frans brood en croissants zoals je ze bij ons nooit kunt vinden. verse bereide confituren: mirabelle, pruimen en kweepeer, verse honing, yoghurt en fruit. Wat wilt een mens nog meer!

Na het ontbijt komen we tegen half tien aan in "Chavignol". Op het eerste zicht lijkt dit kleine dorpje dood, hartstikke dood! Tussen halfvervallen, in onkruid stikkende gebouwen, stoot je even plots op een domein om U tegen te zeggen. de contrasten zijn hier groot. Het tijdverlies ook! Bij Domaine Labaille hangt een bordje: open vanaf 10u30. Dan maar eerst even naar Francois Cotat. Van Domaine Francois Cotat word gezegd dat deze man superieure wijnen produceert. Alleen er hangt al vijf jaar aan een stuk een plankje met "Fermé" tegen de trapleun. Na wat rondslenteren rond de gezamelijke wasplaats, stopt er Citroën Berlingo aan de poort van de "Cave", met jawel Francois. Wij maken ons bekend en vragen om te proeven maar krijgen een beleefde "Njet". Alle wijnen zijn hier uitverkocht, elk jaar opnieuw, dat verklaart al veel voor het vijfjarig bordje "Fermé". Half elf terug aan de voordeur van Domaine Labaille... niemand te zien.

Allez, richting Brochard. Daar mogen we proeven maar niet kopen! Reden: voldoende Belgische Importeurs.
Wij beschikken met alle begrip. Elf uur en derde maal scheepsrecht, Domaine Labaille is OPEN! Een particulier Frans koppeltje is ons net voor. No problemo, wij wachten geduldig en neuzen wat rond. De etiketten van Domaine Labaille zijn zeer sober en simpel. Maar zoals steeds, is de inhoud belangrijker dan de verpakking. Ondertussen hebben de éénarmige Fransoos en zijn vrouw hun aankopen rond en zijn we eindelijk aan de beurt. De Sancerre "Chavignol 2011" en Sancerre "Chavignol Aristides 2011" zijn prachtig! Prijs kwaliliteit gewoonweg super! Het wachten meer dan waard! Kort tegen de middag vertrekken we richting Menetou Salon, Domaine Philippe Gilbert.

In het stadje Henrichemont maken we een pitstop en tegen 13u komen we aan Bij Gilbert. 27 hectare die sinds 1768 in handen is van de familie. Sinds 1998 nam Philippe het management over. Soms zegt men het beste als laatste te houden. Ook de Wijnen van Philippe zijn prachtig, misschien wel onze grootste favoriet.
Menetou Salon 2010, Menetou Salon Rosé en "les Renardières 2009" zorgen ervoor dat we met een volle Jumpy richting België kunnen vertrekken. Gepakt en geladen keren wij via Chablis terug huiswaarts.

We stoppen nog eenmaal om het avondeten in Toucy. Klein stadje binnendoor richting Auxerre. En jawel weeral die typische Franse dorpsmentaliteit. Op zoektocht naar een restaurantje, maken we een plas en drinkstop aan een terrasje, het is ongeveer 18u15 en de meeste restaurantjes open hun deuren om 18u30. Met andere woorden kan je beter eens aan de deur gaan voelen omstreeks 19u00! Op het terasje zitten enkele tafeltjes met lokale mensen Belgisch bier te drinken: Blonde Grimbergen. Tegenover het café ligt een bloemenwinkel. Opeens staat het jongentje van de bloemenwinkel te zwaaien naar ons... dacht ik. Achter mij springt een vrouw met schort recht, drinkt haar Grimbergen in één teug leeg en loopt snel op haar sletsen de straat over. twee minuten later komt een klant uit de winkel met een mooie paarse orchidee. De deur van de bloemenwinkel valt amper in het slot, of daar komt de vrouw in schort terug aangesletst om haar vrienden een rondje te trakteren... Wij begeven ons naar een restaurantje en na een simpel doch smakelijk menu'tje zetten wij onze reis, acoholvrij, verder. Wij komen omstreeks 04u00 des nacht aan te Hoeselt.
Vermoeid maar de moeite!

Loire deel 1

Afgelopen week trokken wij twee dagen erop uit om enkele nieuwe wijnhuizen in de Loire te bezoeken. Respectievelijk Sancerre; Bué & Chavignol, Quincy en Menetou Salon. Na een trip van ongeveer zeven uur en een afstand van 600km, kwamen we aan in onze overnachtingsplaats Crézancy-en-sancerre, Een klein typisch frans dorpje. Onze B&B was mooi en knus met propere, simpele en nette kamers met ontbijt, voor slecht gemiddeld 24 euro per persoon. Het is blijkbaar wel eigen in het Loiredal, dat je voor een toiletbezoek, bij wijze van spreken uiteraard, een trapladder kunt gebruiken om de pot te bestijgen. Verdorie wat staan die hoog! Vader Jean riep meermaals hulp in om veilig en wel van de wcpot af te geraken. Thans hadden wij een strak plan uitgewerkt om ons bezoek aan de verschillende wijnboeren vlotjes te laten verlopen, wat in deze kleine dorpjes niet zo voor de hand liggend blijkt. Zo word hier vaak met de klak gegooid naar ondermeer het respecteren van openingsuren of afspraken. Meermaals verloren we een uur of twee door de laksheid van de Ligériens.

Maandagmiddag: Onze eerste stopplaats betreft Domaine Girault te Bué, hartje Sancerre. Een kleinere wijnboer met een 12tal hectare aan 70% Sauvignon en 30% Pinot noir, wat zich uitstrekt over het relatief bekende "Grand Chemarin", "Petit Chemarin" en Chêne Marchand". De witte Sancerre's zijn droog en fruitig. De rode wijnen lijken qua kleur op ruby porto, van smaak zijn ze licht zurig met zachte tannines, perfect passend bij lichte visbereidingen, zelfs bij schaal en schelp. Isabelle Girault weet van wanten! Hier géén kleine klatskes om te degusteren. Na aankopen mogen wij mee gaan kijken hoe Patrick de etiketten en de flessen verpakt op de half automatische inpaklijn.

Na de eerste proeverij, die al uitdraait op licht aangeschoten, nemen we een prettige voorzetting van onze "Tour de Loire 2012" en begeven ons enkele straatjes verder, richting kerk. Vlak achter de kerk bevind zich Domaine Lucien Crochet. De verwelkomst is even hartelijk als bij Girault, maar Lucien Crochet is net een iets groter domein. 37 hectare verspreid over Bué, Crézancy en Vinon. In de nette en mooie degustatieruimte proeven we onder meer: witte Sancerre "Le Chêne", "Le Chêne Marchand" (80% op eik), een rode "Cuvée Prestige 2006" en een witte "Vendange de 10 octobre 2006". Hier vallen weinig woorden aan te verspillen: top! Schitterende wijnen aan mooie betaalbare prijzen. Ondertussen is het 16u30 voorbij, met in het achterhoofd wetende dat zowat elk domein zijn deuren sluit om 18u en zoveel wil zeggen als: als de bliksem richting Quincy.

Quincy 17u45. Zoeken als een speld in een hooiberg naar onze bestemming: Domaine Mardon. Eureka! 18u15! gevonden! we rijden langzaam de oprit op. Gelukkig komt Hélène ons al tegemoet, en ja... we zijn meer dan welkom. Domaine Mardon is al vijfde generatie. Hélène, dochter van Pierre Mardon, zet samen met haar man Luc, sinds 2002 de zaak verder. Op ons lijstje om te proeven: Quincy 2011 en Cuvée Saint Edme, vieilles vignes 2011. Deze laatste is vernoemd naar de oudste wijnmaker in de familie Edme Houssier 1831-1909. In een sneltempo proeven we de twee witte, rode en rosé. Tja... "kopen die handel" zegt genoeg dunkt me!

Tegen kwart voor acht komen we aan in Sancerre voor een warme maaltijd. Isabelle Girault was zo vriendelijk om te reserveren bij een traditioneel restaurantje. Waar uiteraard de wijnen van Girault de gerechten begeleiden. 't was lekker, voldaan maar moe begeven wij ons tegen tienen richting Crézancy voor een verdiende nachtrust.

Morgen na het ontbijt: "Chavignol" en "Menetou Salon" op 't appèl!